Viestejä: 31
Kieli: Esperanto
Uridium (Näytä profiilli) 24. huhtikuuta 2013 18.55.02
Rugxdoma (Näytä profiilli) 24. huhtikuuta 2013 20.25.44
žmo:La plej malfacila afero por mi estas la nomoj de semajntagoj. Mi neniel povas memoriĝi, tiuj nomoj ĉiam intermiksas en mia kapoAnkaŭ mi ŝatus, se Esperanto havus pli laŭsistemajn nomojn de semajntagoj. Sed estus problemo se Esperanto havus numerajn nomojn, kvazaŭ en via lingvo: Diversaj lingvoj havas malsimilajn komencpunktojn: Ekzemple la rusa kaj la ĉina nomas lundon "unuatago", la portugala nomas ĝin "duatago", la svahila nomas gin "triatago".
Tiel eble estas, ĉar en mia denaska lingvo semajntagnomoj estas tre simplaj: "unuatago", "duatago" ..... "sepatago".
Ĉi tiu estas parto de plej granda problemo - memori vortojn. Kvankam ĝi estas pli malgranda ĉe Esperanto ol ĉe aliaj lingvoj, ankaŭ ni Esperanto-parolantoj suferas de ĝi. La vortoj estas tro multaj. Kvankam mi povas kompreni germanan kaj latinidajn lingvojn, kaj tial havas avantaĝon, mi ĉiam devas barakti.
Mi intermiksas: mezo-medio, regi-reĝi, pago-paĝo, polvo-pulvo, krii-krei-kredi, ĝusta-justa-ĵusta-gusta, heliko-helico, korpo-korpuso, vivo-vido, kurzo-kurso,, agordi-akordi, tavola-tablo-tabula, kapo-ĉapo, kapelo-ĉapelo, fono-fondo-fundo-fonto, ruza-rusa-rosa, peza-pesa, juĝi-ĵuri-ĵus. Tiuj estas falsaj amikoj. Aliaj vortoj ne eĉ estas konatuloj.
Redaktita
gianich73 (Näytä profiilli) 24. huhtikuuta 2013 20.51.49
Jotor:Por mi, estas la diferenco inter la transitivaj kaj ne-transitivaj verboj (tio kelkfoje malsamas kun la hispana lingvo). Ankaŭ, la korekta uzado de la sufiksoj -IG- kaj -IĜ-.Mi konsentas kun vi en granda maniero.
fajrkapo (Näytä profiilli) 20. kesäkuuta 2013 9.02.08
Tiel: mi vidis hundon, aŭ mi aŭdis hundon, estas "yo vi perro, o escuché perro" en la hispana, kaj tio sonas strangege, kvazau io mankus, kaj eĉ similas al la indiana parolo. Ĉi tie la menso devas adaptiĝi al tiu nekutima manko (mi supozas ke samokazas en tiuj lingvoj kiuj ankaŭ uzas tiun artikolon).
Oni ne scias kiam ĝuste uzi unu-n, kvankam foje povas esti facile, ekzemple: yo comí yogur-yo comí un yogur, estus simile per: mi manĝis jogurton-mi manĝis unu jogurton, kaj tie ĉi ja estas facile uzi unu-n (unu glaso, ne x kvanto), sed alifoje oni ne tute certas ĉu devus uzi unu aŭ ne.
johmue (Näytä profiilli) 20. kesäkuuta 2013 10.12.09
fajrkapo: sed alifoje oni ne tute certas ĉu devus uzi unu aŭ ne.Ekzemple?
efilzeo (Näytä profiilli) 20. kesäkuuta 2013 10.36.03
Uridium:En mia opinio, la malfacila parto por mi (por nun) estas la "-n por objektoj", tio kostas sufiĉe al mi lerni.Probable ĉar vi memoras la eraran instruon de niaj instruistoj de latino kiuj diras ke la akuzativo respondas al la demando "kio?" anstataŭ diri ke la akuzativo bezonas nur kiam objekto ricevas agon.
swalf (Näytä profiilli) 21. kesäkuuta 2013 7.06.09
Por mi malfacilis la uzo de akuzativo en movaj aŭ tempaj komplementoj. Nun mi trovas ke eldiri senerare kelkaj sonkomponitaĵo ne estas facile.
foggy67 (Näytä profiilli) 21. kesäkuuta 2013 8.17.36
Eĉ la Akademio de Esperanto kontraŭdiris sin tra la tempo pri tiu aparta temo: unue ĝi malpermesis la uzadon de la sufikso -i cê la landnomoj por forigi tian konfuzon (je ~1920). Poste, ĝi nuligis sian antaŭan decidon (je ~1970) kaj lasas al la tempo la evoluon pri tiu temo.
Nuntempe, la sufikso -i neniam fariĝis oficiala por tia uzado.
Sed ekzistas simpla rimedo kontraŭ tiu konfuzo: oni uzu nur la fundamentan sufikson -uj anstataŭ la neoficialan -i ĉe gentobazaj landnomoj. Tio estas Francujo, Germanujo anstataŭ Francio, Germananio: la loĝantojn oni cîam respektive nomas franco, germano.
Tiel la konfuzo tute malaperas.
Altebrilas (Näytä profiilli) 21. kesäkuuta 2013 12.53.03
Demandu al infano kiom estas 3 foje 9. Li ne parkerigis tion, sed memorigante, ke 3 foje 8 estas 24 kaj kalkulante per siaj fingroj 25, 26, 27, li respondas 27!
Tio validas por skriba ekzameno pri la tabelo de 3, sed ne uzeblas por fari kompleksajn multobligojn.
Estas la sama pri korelativoj: legante vorton kiel "ĉiel", komencanto devas uzi la vortojn kiujn li jam konas, ekz. "ĉio", kaj "kiel" por kompreni, ke "ĉiel" signifas "ĉiumaniere". Sed tiu pripensado postulas tempon, kaj tio ne konvenas en ĉiutaga parolado. Sed post kelkaj monatoj, per alkutimiĝo, tiuj vortoj estos gravuritaj en via memoro...
x1004 (Näytä profiilli) 21. kesäkuuta 2013 15.14.52
Altebrilas:Demandu al infano kiom estas 3 foje 7. Li ne parkerigis tion, sed memorigante, ke 3 foje 6 estas24 kaj kalkulante per siaj fingroj 25, 26, 27, li respondas 27!...Ĉu vere? En Pollando oni instruas alian aritmetikon.