Słówka kaj, aŭ, sed, plus, minus i nek są spójnikami. O nek przeczytaj w sekcji o negacji.

Kaj

Kaj łączy dwie rzeczy, które pełnią tę samą rolę w zdaniu:

Jeśli jest więcej niż dwie rzeczy z tą samą funkcją, zazwyczaj kaj umieszcza się tylko przed tą ostatnią, zwłaszcza jeśli jest wiele elementów. Tam, gdzie brakuje kaj, może zrobić niewielką przerwę w wymowie. Pisząc, stawia się przecinek:

W mowie potocznej kaj jest czasami całkowicie pomijane:

Do podkreślenia i nalegania można używać kaj przed wszystkimi rzeczami, także przed tymi pierwszym.

Różnorodne relacje pomiędzy połączonymi zdaniami

Gdy zdania są połączone za pomocą kaj, to te połączenie może wprowadzać różny związek pomiędzy zdaniami. Jaki jest to związek, należy zrozumieć z kontekstu:

Aŭ

Aŭ działa tak samo jak kaj. Może łączyć te same rzeczy w ten sam sposób, ale aŭ pokazuje, że połączone rzeczy są alternatywami. Aŭ pokazuje, że można dokonać wyboru pomiędzy powiązanymi rzeczami lub że nie ma pewności, która z nich jest prawidłowa:

Zwykle słówko aŭ jest wykluczające. Oznacza to, że tylko jedna z opcji może być rzeczywista. Czasami jednak aŭ jest niewykluczające. Wtedy można wybrać więcej niż jedną opcję (ewentualnie nawet wszystkie). Na to, czy aŭ jest wykluczające lub niewykluczające, wskazuje kontekst. Aby wyraźnie pokazać, że aŭ jest wykluczające, można postawić aŭ przed każdą opcji. Aby pokazać, że aŭ jest niewykluczające, czasami używa się wyrażenia kaj/aŭ, zwłaszcza w języku pisanym: La vojaĝo okazos per trajno kaj/aŭ buso. = La vojaĝo okazos per trajno aŭ buso, aŭ per trajno kaj buso. Podróż odbędzie się pociągiem, autobusem lub jednym in drugim. Zwykle nie używa się kaj/aŭ w języku mówionym, a jedynie w języku pisanym. Wskazane jest unikanie kaj/aŭ również w formie pisemnej. Lepiej jest bezpośrednio określić możliwość wyboru wszystkich opcji.

Sed

Spójnik sed łączy zdania lub części zdania i pokazuje, że w pewien sposób kontrastują ze sobą:

Sed często pojawia się razem z tamen, co wówczas podkreśla kontrast:

Jeśli używa się tamen, Często można równie dobrze użyć kaj zamiast sed, ponieważ kontrast jest dość dobrze wyrażony poprzez tamen:

Tamen zwykle jest okolicznikiem, podczas gdy sed jest spójnikiem. Dlatego sed pojawia się na początku zdania, podczas gdy tamen może pojawiać się w różnych miejscach w zdaniu. Czasami tamen pojawia się na początku zdania głównego, które jest bardzo ściśle powiązane z poprzednim zdaniem głównym. Wtedy tamen przyjmuje rolę spójnika. Wtedy tamen praktycznie ma praktycznie takie samo znaczenie jak sed. Można również powiedzieć, że sed lub kaj są domyślne: Li estas tre ekkolerema kaj ekscitiĝas ofte ĉe la plej malgranda bagatelo; tamen li estas tre pardonema, li ne portas longe la koleron kaj li tute ne estas venĝema.

Plus i minus

Słowa plus i minus są używane głównie w matematycznych i podobnych wyrażeniach do przedstawiania symboli + (plus) i - (minus). Plus pokazuje dodawanie, dodatność itp. Minus pokazuje odejmowanie, ujemność itp.

Ale czasami plus jest używany jako spójnik zamiast kaj, jeśli chodzi o dodawanie lub coś podobnego. Minus podobnie może zastąpić sed ne, jeśli chodzi o odejmowanie lub coś podobnego:

Czasami plus i minus są używane jako przyimki, podobnie jak kun i sen, więc zawsze bez późniejszej N-końcówki. Jednak lepiej jest zawsze używać plus i minus jako spójników zgodnie z powyższymi przykładami, umieszczając N-końcówkę, gdy jest ona wymagana.

Spójniki pomiędzy częściami słów

Czasami, zwłaszcza w języku pisanym, kaj jest używane do łączenia dwóch lub więcej elementów słowa złożonego w celu skrócenia zdania:

Takie zdania są dość nienaturalne. Ogólnie, nie są one zalecane, zwłaszcza gdy zawierają części słów bez końcówek, co normalnie nie jest możliwe w Esperanto. Lepiej jest użyć innych sposobów do skracania: