W Esperanto istnieje 45 słówek, które są nazywane słówkami z tabeli (albo korelatywami), bo można je ułożyć w tabelę według podobnych form i znaczeń.
Można powiedzieć, że każde słówko z tabeli składa się z części początkowej i końcowej, jednak słówek tych nie można postrzegać jako złączonych słów. Części korelatyw tworzą oddzielny, zamknięty system i na ogół nie miesza się ich ze zwykłymi elementami słów.
Części początkowe
- KI-
- słowo pytające, słowo względne, wykrzyknik
- TI-
- słowo wskazujące
- I-
- słowo nieokreślone
- ĈI-
- słowo upowszechniające
- NENI-
- słowo przeczące
Końcówki
- -U
- jednostka, pojedyncza rzecz, pojedyncza sprawa
- -O
- sprawa
- -A
- cecha, rodzaj
- -ES
- posiadanie (przedmiot posiadany lub podmiot posiadający, zależnie od kontekstu)
- -E
- miejsce
- -AM
- czas, „raz” (okazja, warunek)
- -AL
- przyczyna
- -EL
- sposób, stopień
- -OM
- ilość (podkreślenie stopnia)
Niektóre końcówki słów z tabeli są podobne do zwykłych końcówek, ale znaczenia nie są takie same:
- Zwykła końcówka rzeczownika O i cząstka O z tabeli mają prawie takie same znaczenia, ale słowo z tabeli z O nie przyjmują końcówki liczby mnogiej J.
- Zwykła końcówka U przeznaczona jest dla trybu łącznego/rozkazującego, podczas gdy część U tabeli oznacza jednostki (pojedynczych ludzi lub pojedyncze rzeczy) - to zupełnie różne sprawy.
- Zwykła przymiotnikowa końcówka A jest ogólną końcówką opisową. Często wyraża cechy i własności, ale może także oznaczać przynależność, relację, indywidualność itp. Część A tabeli tyczy się tylko cech i rodzajów.
- Zwykła przysłówkowa końcówka E może wyrażać sposób, czas, miejsce, miarę, okoliczność i inne. Część E tabeli zawsze wyraża miejsce.
Słówka typu Ki-
Słówka z tabeli z KI są używane jako słowa pytające i jako słowa względne, a także jako wykrzyknienia:
-
Kio estas tio? - Co to jest?
Pytające kio.
-
Kiu kuraĝas rajdi sur leono? - Kto ma odwagę jeździć na lwie?
Pytające kiu.
-
Kiel vi fartas? - Jak się masz?
Pytające kiel.
-
Fremdulo, diru, kiu kaj el kie vi estas. - Powiedz kim i skąd jesteś, cudzoziemcze.
Pytające kiu i kie.
-
La fera bastono, kiu kuŝis en la forno, estas nun brule varmega. - Żelazny pręt, który leży w piecu jest teraz ogniście gorący.
Względne kiu.
-
Kiam mi venis al li, li dormis. - Kiedy do niego przyszedłem, spał.
Względne kiam.
-
Li estas tiu, kies monon vi prenis. - On jest tym, którego pieniądze wziąłeś.
Względne kies.
-
Kia granda brulo! - Jaki wielki płomień!
Wykrzykujące kia.
-
Fi, kiel abomene! - Fuj, jak obrzydliwie!
Wykrzykujące kiel.
-
Kion mi vidas! - Co ja widzę!
Wykrzykujące (i pytające) kio.
Słówko ajn
Słówko przysłówkowe „ajn” wskazuje wzmocnienie znaczenia nieokreśloności lub obojętności. Słówko „ajn” jest używane głównie z korelatywami „ki-” o znaczeniu względnym, ale także korelatywami „ĉi-”, „i-”, a czasami „neni-”. Ajn zawsze występuje po określanym korelatywie:
-
Mi kondukos vin al ŝi, kie ajn ŝi estos trovebla! - Zabiorę cię do niej, gdziekolwiek ona się znajdzie!
Nie ma znaczenia, gdzie ona się znajdzie.
-
Kiu ajn ŝi estos, mi deziras al ŝi feliĉon! - Kimkolwiek będzie, życzę jej szczęścia.
Nie ważne kim ona będzie.
- Mi donis solenan promeson, ke mi silentos, ĝis mi revenos, kiam ajn tio ĉi fariĝos. - Złożyłem uroczystą obietnicę, iż będę milczał dopóki nie wrócę, kiedykolwiek to się stanie.
-
Ĉiam ajn vi estas bonvena ĉe mi. - Zawsze jesteś u mnie mile widziany.
Przyjdź zawsze kiedy masz ochotę.
-
Kial ŝi forlasis tiun lokon, en kiu ŝi havis ian ajn eblon, por ion ajn laborenspezi? - Dlaczego opuściła to miejsce, w którym miała jakąkolwiek okazję, by cokolwiek zarobić ?
Poza tym miejscem absolutnie nie ma takiej możliwości.
-
Nenion ajn mi diros. - Nic (nicże, niczegoż) nie powiedziałem.
Całkowicie nic.
Przed ajn Zamenhof, wskutek wpływu języków narodowych, kilkukrotnie używał korelatywu ki- w znaczeniu względnym, kiedy bardziej logiczne byłoby użycie korelatywów „ĉi-” lub „i-”. O ile nie wprowadza się zdania podrzędnego to właśnie te korelatywy powinny być stosowane. Mi konsentas akcepti kian ajn pagon. (Zgadzam się zaakceptować którąkolwiek (każdą) cenę.); Lepiej użyć: ...ĉian ajn pagon (każdą cenę) lub ...ian ajn pagon (jakąkolwiek cenę).
Słówka typu Ti-
Słówka z TI na początku to zaimki wskazujące. Najczęściej wskazują one coś przytoczonego przedtem lub coś, co wkrótce zostanie przytoczone. Można też wskazać coś widzianego, słyszanego albo podobnego:
-
Mi volas, ke tio, kion mi diris, estu vera. - Chcę, żeby to, co powiedziałem było prawdą.
To oznacza wcześniej powiedzianą rzecz.
-
Tio estas mia hejmo. - To mój dom.
To oznacza coś widzianego (być może wraz z wskazaniem palcem).
-
Li estas tiel dika, ke li ne povas trairi tra nia mallarĝa pordo. - Jest tak gruby, że nie może przejść przez nasze wąskie drzwi.
Tak wskazuje na późniejsze wyrażenie z że.
-
Kio estas, kio vin tiel afliktas? - Czym jest to, co ciebie tak martwi?
Tiel wskazuje na coś widzianego lub słyszanego.
-
Ŝi estis en tiu momento tre bela. - Ona jest bardzo piękna w tej chwili.
Tiu wskazuje na poprzednio wspomniany moment.
-
Tiu ĉi malfreŝa pano estas malmola, kiel ŝtono. - Ten nieświeży chleb jest (tak) twardy, jak kamień.
Tiu wskazuje na teraźniejszą rzecz (czerstwy chleb).
Słówko ĉi
Do słówek zaczynających się na TI można dołączyć słówko ĉi, które pokazuje bliskość do mówcy. Ĉi może stać przed i po słówku. Ĉi nie może mieć końcówki. Słówka z TI zawsze pokazują coś odległego od mówcy. Słówko z TI + ĉi pokazuje coś, co jest blisko mówcy:
- tie = w tamtym miejscu → tie ĉi, ĉi tie = w tym miejscu blisko mnie
- tiu domo (daleko ode mnie) → tiu ĉi domo, ĉi tiu domo (blisko mnie)
- tio = tamta sprawa (daleko ode mnie) → tio ĉi, ĉi tio = ta sprawa
- tiel = w tamten sposób → tiel ĉi, ĉi tiel = w ten sposób (który pokazuję)
Zwroty ĉi tiam lub tiam ĉi są praktycznie nieużywane. Zamiast tego używa się nun.
Ĉi jest oddzielnym słowem. Nie używaj myślnika. Nie pisz: ĉi-tiu, tiu-ĉi, ĉi-tie, tie-ĉi, ĉio-ĉi itd. Pisz: ĉi tiu, tiu ĉi, ĉi tie, tie ĉi, ĉio ĉi itd.
Ale często tworzy się przymiotnik lub przysłówek z części zdania, która zawiera słówko ĉi. Wtedy całe wyrażenie staje się jednym słowem. Normalnie słowo z TI znika. Dla przejrzystości często dodaje się myślnik po ĉi: ĉi tie → ĉi-tiea, en tiu ĉi nokto → ĉi-nokte, sur ĉi tiu flanko → ĉi-flanke, la somero de tiu ĉi jaro → la ĉi-jara somero.
Słówka typu I-
Słówka z I na początku pokazują niesprecyzowane lub nieznane rzeczy:
-
Ŝi ricevis ion por manĝi kaj por trinki. - Dostała coś do jedzenia i picia.
Nie powiedziano co dostała.
-
Venis iuj personoj, kiujn mi ne konas. - Przyszli jacyś ludzie, których (ja) nie znam.
Nie wiadomo, kim byli (ci) ludzie..
-
Ili iam revenos. - Oni kiedyś powrócą.
Punkt w czasie nie jest znany
-
Hodiaŭ estas ies tago de naskiĝo. - Dzisiaj są kogoś urodziny.
Nie powiedziano czyje są dziś urodziny.
Słówka typu Ĉi-
Słówka z ĈI na początku oznaczają uniwersalność:
-
Li faris ĉion per la dek fingroj de siaj manoj. - On zrobił wszystko dziesięcioma palcami swoich rąk.
Ĉio oznacza całość rzeczy, które zrobił.
-
Ĉiu homo amas sin mem. - Każdy człowiek kocha siebie samego.
Nie istnieje osoba, której to nie dotyczy.
-
Tiuj ĉi du amikoj promenas ĉiam duope. - Ci dwaj koledzy zawsze spacerują we dwoje.
Ĉiam pokazuję, że nie istnieje moment, w którym oni nie idą we dwoje.
-
Ĉie regis ĝojo. - Wszędzie panowała radość.
Nie istnieje miejsce, w którym radość by nie panowała.
Czasem używa się słówka ĉi przed lub po korelatywie z ĈI: ĉio = wszystkie rzeczy → ĉio ĉi, ĉi ĉio = wszystkie te rzeczy, wszystko to.
Słówka typu Neni-
Słówka z NENI na początku oznaczają zaprzeczenie:
-
La tempon venontan neniu ankoraŭ konas. - Przyszłego czasu nikt jeszcze nie zna.
Neniu oznacza, że nie istnieje osoba, która zna przyszły czas.
-
Mi neniel povas kompreni, kion vi parolas. - Nie mogę w żaden sposób zrozumieć, co mówisz.
Neniel oznacza, że nie ma sposobu, w jaki mógłbym cię zrozumieć.
-
Kiam mi ien veturas, mi neniam prenas kun mi multon da pakaĵo. - Kiedy gdzieś podróżuję, nigdy nie biorę ze sobą dużego bagażu.
Neniam oznacza, że nie ma razu, abym brał duży bagaż.
korelatyw z NENI wystarczy, by zaprzeczyć całe zdanie.
Słówka typu -U
- kiu
- Pyta o tożsamość jednej z wielu znanych osób, przedmiotów lub rzeczy.
- tiu
- Wskazuje na jedną jednostkę z wielu znanych osób, przedmiotów lub rzeczy.
- iu
- Wskazuję na nieznaną lub nieokreśloną indywidualną osobę, przedmiot lub rzecz.
- ĉiu
- Pojedynczo i bezwyjątkowo wskazuję na jednostki grupy osób, przedmiotów lub rzeczy.
- neniu
- Neguje jednostki grupy osób, przedmiotów lub rzeczy.
Korelatywy z U pokazują indywidualność i tożsamość. Są najbardziej podstawowymi ze wszystkich korelatywów.
Korelatywy z U mogą otrzymać końcówkę N lub J. Z końcówką J pokazują wiele indywidualnych osób, przedmiotów lub rzeczy.
Korelatywy z U są wyrazami określającymi. Dlatego nie używa się la razem z nimi.
Korelatywy z U są zazwyczaj epitetami (wyrazami określającymi) rzeczownika, ale rzeczownik jest często rozumiany przez kontekst. Jeśli nic w kontekście nie wskazuje inaczej, to przypuszcza się, że chodzi o słowo "persono(j)(n)" (osoba/osoby):
- Kiu libro estas via? → Kiu estas via? - Która książka jest twoja? → Która jest twoja?
- Tiu seĝo ŝajnas bona. → Tiu ŝajnas bona. - Tamte krzesło wygląda dobrze. → Tamto wygląda dobrze.
- Ĉiu homo devas pensi mem. → Ĉiu devas pensi mem. - Każdy człowiek musi myśleć sam. → Każdy musi myśleć sam.
- Kiu persono venis? → Kiu venis? - Która osoba przyszła? → Kto przyszedł?
- Ĉu estas iu [persono] en la kuirejo? — Jes, Paŭlo estas tie. - Czy jest ktoś w kuchni? — Tak, Paŭlo tam jest.
- Jen kelkaj bonaj libroj. Kiun [libron] vi volas legi? — Mi volas tiun [libron]. - Oto kilka dobrych książek. Którą chcesz przeczytać? — Chcę tą.
- Ĉu vi havas krajonon? — Neniun [krajonon] mi havas. - Czy masz (jakiś) ołówek? – Nie mam żadnego [ołówka].
Słowo ĉiu(j) zawsze w znaczeniu jest mnogie, ale rozróżnia się liczbę pojedynczą ĉiu i mnogą ĉiuj.
- Używa się ĉiu, rozważając każdą jednostkę osobno.
- Używa się ĉiu, myśląc o całej grupie razem.
Czasami to rozróżnienie nie jest ważne, ale innym razem różnica jest duża:
- Por ĉiu tago mi ricevas kvin eŭrojn. = Por ĉiu aparta tago... - Za każdy dzień otrzymuję pięć euro. = Za każdy (oddzielny) dzień
- Ĉiu amas ordinare personon, kiu estas simila al li. = Ĉiu aparta homo amas... - Zwykle każdy kocha osobę, która jest do niego podobna. = Każda indywidualna osoba kocha...
-
Kvinope ili sin ĵetis sur min, sed mi venkis ĉiujn kvin atakantojn. = ...mi venkis la tutan grupon. - W pięciu rzucili się na mnie, ale pokonałem wszystkich pięciu napastników. = ...pokonałem całą grupę.
Tutaj J jest konieczne, ponieważ wspomniana jest liczba pięć. Ale można też powiedzieć: ...mi venkis ĉiun el la kvin atakantoj. (pokonałem każdego z pięciu napastników) Ale wtedy nie mówimy o jednej walce przeciwko całej grupie, ale o pięciu mniej więcej oddzielnych walkach.
-
Post la kurado ĉiuj estis terure lacaj. - Po biegu wszyscy byli strasznie zmęczeni.
Jest mowa o całej grupie biegaczy. Można powiedzieć też: ...ĉiu estis terure laca. (każdy był strasznie zmęczeny)
- El ĉiuj miaj infanoj Ernesto estas la plej juna. = El la tuta grupo de miaj infanoj... - Ze wszystkich moich dzieci Ernesto jest najmłodszy. = Z całej grupy moich dzieci...
-
Nun mi legas, vi legas kaj li legas; ni ĉiuj legas. - Teraz (ja) czytam, Ty czytasz i on czyta; my wszyscy czytamy.
Ni to słowo w liczbie mnogiej. Dlatego ĉiuj musi mieć J.
Samodzielne neniu zwykle pojawia się bez końcówki J:
- La tempon venontan neniu ankoraŭ konas. Neniu = neniu persono. - Kiedy nadejdzie czas, nikt jeszcze nie wie. Neniu (nikt) = żadna osoby.
- Mi konas neniun en tiu ĉi urbo. - Nie znam nikogo w tym mieście.
Neniu bez J jest zwykle używane po rzeczownikach:
- Ŝi ne vidis eĉ la ĉielon, ĉar ĝi estis kovrita de nuboj kaj neniu stelo en ĝi brilis. - Ona nie widziała nawet nieba, bo (ono) było pokryte chmurami i żadna gwiazda na nim nie świeciła.
Można jednak użyć neniuj, jeśli chcesz pokazać kontrast do "więcej niż jeden", ale zwykle robi się to tylko przed rzeczownikiem:
-
Ĉe la fenestro restis plu neniuj floroj. - Przy oknie nie stały już żadne kwiaty.
Wcześniej było tam wiele kwiatów.
Słówka typu -O
- kio
- "która rzecz, jaka rzecz"
- tio
- "ta rzecz"
- io
- "któraś rzecz, jakaś rzecz"
- ĉio
- "każda rzecz, rzecz każdego rodzaju"
- nenio
- "żadna rzecz, rzecz żadnego rodzaju"
Korelatywy z końcówką O wskazują na rzecz, której nie można dokładnie określić rzeczownikiem. Tutaj ogólne słowo „rzecz” jest użyte jako wyjaśnienie, ale znaczenie korelatywu jest znacznie bardziej ogólne. Korelatywy z O na końcu są również używane do przedstawiania czegoś, co zostało wyrażone w całym zdaniu.
Korelatywy z O na końcu mogą otrzymać końcówkę N, ale zwykle nie otrzymują końcówkę J, ponieważ wyrażają ogólną całość.
Epitety określające korelatywy z O, zawsze stoją za korelatywem: io bona, kion novan, ĉio grava itd.
Korelatywy z O to niezależne części zdań. Nie mogą opisać rzeczownika. Odpowiadają one korelatywom z U + rzecz:
- Kio estas tio? = Kiu afero estas tiu afero? - Co to? = Jaką rzeczą jest ta rzecz?
- Tio estas speco de meblo. = Tiu afero estas speco de meblo. - To jest rodzaj mebla. = Ta rzecz jest rodzajem mebla.
- Ĉio restis kiel antaŭe. = Ĉiu afero restis kiel antaŭe. - Wszystko pozostało jak dawniej = Każda rzecz pozostała jak dawniej.
- Kion bonan vi trovis tie? = Kiujn bonajn aferojn vi trovis tie? - Co dobrego tam znalazłeś? = Jakie dobre rzeczy tam znalazłeś?
- Nenion interesan mi trovis. = Neniun interesan aferon mi trovis. - Nic interesującego nie znalazłem = Żadnej interesującej rzeczy nie znalazłem.
Czasami można zawahać się pomiędzy tio a ĝi. Zwykle używa się tio mówiąc o czymś nieokreślonym, czego nie można lub nie chce się nazwać precyzyjnym rzeczownikiem. Koniecznie używa się tio do określenia czegoś, co zostało wyrażone w całym zdaniu. Używa się ĝi dla czegoś określonego, co zostało wcześniej wyrażone przez rzeczownik i co może być powtórzone za pomocą tego samego rzeczownika z la lub innym wyrazem określającym:
-
Ŝi rakontis belan fabelon. Tio estis tre amuza. - Ona opowiedziała ładną bajkę(?). To było bardzo zabawne (sytuacja była zabawna).
Zabawne było to, że opowiedziała historię. Tio oznacza całe poprzednie zdanie.
-
Ŝi rakontis belan fabelon. Ĝi estis tre amuza. - Ona opowiedziała ładną bajkę(?). Ona (bajka) była bardzo zabawna.
Historia była zabawna. Ĝi oznacza część zdania la (bela) fabelo .
Słówka typu -A
- kia
- „jakiego rodzaju, mającego jaką cechę”
- tia
- „tego rodzaju, mającego tą cechę”
- ia
- "jakiegoś rodzaju, mającego jakąś cechę"
- ĉia
- "każdego rodzaju, mającego każdą cechę"
- nenia
- "żadnego rodzaju, nie mającego żadną cechą"
Korelatywy z A działają jak przymiotniki. Otrzymują zakończenie J i zakończenie N zgodnie z tymi samymi zasadami, co przymiotniki. Ale te korelatywy zawsze pokazują cechy i rodzaje, podczas gdy przymiotniki mogą mieć znacznie bardziej zróżnicowane znaczenia.
Korelatywy z A to wyrazy określające. Dlatego la nie może być używany razem z nimi.
- Kia li estas? Ĉu li estas maljuna aŭ juna? - Jaki on jest? Czy on jest stary czy młody?
- Kian aĝon vi havas? - Ile masz lat? (W jakim jesteś wieku?)
-
Kia estas via nomo? - Jak masz na imię? (Jakie jest Twoje imię?)
Lub: Kiu [el ĉiuj nomoj] estas via nomo? Lub częściej: Kio estas via nomo? Zamenhof używał też: Kiel estas via nomo? Najczęściej jednak mówi się: Kiel vi nomiĝas?
- Be! li staris senhelpe, tian respondon li ne atendis. - Oh! Stał bezradnie, nie spodziewał się takiej odpowiedzi.
- Estis tia ventego, ke la tegoloj deflugis de la tegmentoj. - Była taka burza, że dachówki zleciały z dachów.
-
Restu ĉiam tia, kia vi estas! - Pozostań zawsze taki, jaki jesteś.
Tia wskazuje na kolejne zdanie z kia. Jeśli po tia nie następuje całe zdanie (z orzeczeniem), tylko część zdania, to wtedy nie używa się kia, ale porównawcze kiel: Li estas tia kiel mi.
- Mi ne volis trinki la vinon, ĉar ĝi enhavis en si ian suspektan malklaraĵon. - Nie chciałem (chciałam) wypić wina, ponieważ (ono) zawierało w sobie jakieś podejrzane(?) zmętnienie.
- Maldiligenteco estas la radiko de ĉia malbono. - Lenistwo jest źródłem(?) wszelkiego zła.
- Nenia konstruo povas esti sen bruo. - Żadna konstrukcja nie może być bez hałasu.
Korelatywy z A pokazują właściwość lub rodzaj, podczas gdy korelatywy z U pokazują tożsamość. Przy kia/kiu i tia/tiu różnica jest zwykle wyraźna. W przypadku ia/iu, ĉia/ĉiu i nenia/neniu czasami występuje tylko niewielka różnica:
-
Kia homo li estas? - Jakim człowiekiem on jest?
Pytający chce opis człowieka.
-
Kiu homo li estas? - Którym człowiekiem on jest?
Pytający chcę np. imię człowieka, aby poznać jego tożsamość.
-
Tia opinio estas tute erara. - Ta opinia jest całkowicie błędna.
Każda opinia tego rodzaju jest błęda.
-
Tiu opinio estas tute erara. - Ta opinia jest całkowicie błędna.
Omawiana opinia jest błędna. Inne podobne opinie mogą być prawidłowe.
- Ni devas enloĝiĝi en ia hotelo. = ...en hotelo de iu el la diversaj specoj de hoteloj. - Musimy zameldować się w jakimś hotelu. = ...w jednym z różnych typów hoteli.
-
Ni devas enloĝiĝi en iu hotelo. = ...en iu el la diversaj individuaj hoteloj, kiuj troviĝas ĉi tie. - Musimy zameldować się w jakimś hotelu. = ...w jednym z hotelów, które się tutaj znajdują.
Normalnie po prostu pomija się iu w takim zdaniu.
Słówka typu -ES
- kies
- "kogo"
- ties
- "tego"
- ies
- "kogoś"
- ĉies
- "każdego"
- nenies
- "nikogo"
Korelatyw z ES, który jest epitetem rzeczownika, dodaje określone znaczenie. Korelatyw z ES są zatem wyrazami określającymi - podobnie jak zaimki dzierżawcze - i nie można używać la razem z nimi. Jeśli zamienisz korelatyw z ES na wyrażenie z de, zwykle musisz dodać la.
Podobnie jak zaimki dzierżawcze, korelatywy z ES stoją przed rzeczownikiem, podczas gdy wyrażenie z de musi stać po rzeczowniku: ties libro = la libro de tiu (persono).
Korelatywy z ES nie mogą otrzymać końcówki J i N:
- Kies filino vi estas? - Kogo córką jesteś?
- Mi efektive ne scias, kies kulpo ĝi estas. - Właściwie nie wiem, czyja to wina.
- Ili ekvidis virinon, kies vizaĝon ili en la krepusko ne rekonis. - Zauważyli kobietę, której twarzy nie rozpoznali o zmroku.
-
Kies gasto mi estas, ties feston mi festas. - Kogo gościem jestem, tego święto świętuję.
Ties nie jest często używane. Częściej używane są zaimki dzierżawcze (lia, ŝia, ĝia lub ilia).
-
La infano ludis kun sia pupo, kiam subite ties kapo frakasiĝis. - Dziecko bawiło się lalką, kiedy nagle roztrzaskała się jej głowa.
Ties pokazuje, że chodzi o głowę lalki. Gdyby była to głowa dziecka, to powiedzianoby ĝia kapo.
-
Kiu ĝojas pri ies malfeliĉo, tiu ne restos sen puno. = ...pri la malfeliĉo de iu persono... - Ten, kto cieszy się z cudzego nieszczęścia, nie zostanie bez kary. = ...o czyimś nieszczęściu...
Ies jest zwykle używane tylko mówiąc o jednej nieznanej osobie (nie kilku rzeczach lub osobach).
-
Tio estis la koro de riĉa fama viro, kies nomo estis sur ĉies lipoj. = ...sur la lipoj de ĉiuj personoj. - To było serce bogatego sławnego człowieka, którego imię było na ustach każdego. = ... na ustach każdej osoby.
Ĉies jest zwykle używane tylko mówiąc o ludziach, a nie rzeczach.
-
Memoru, ke Esperanto estas nenies propraĵo. - Pamiętaj, że Esperanto nie jest niczyją własnością.
Nenies jest zwykle używany tylko mówiąc o ludziach, a nie rzeczach.
Słówka typu -E
- kie
- "w tym miejscu"
- tie
- "w tym miejscu"
- ie
- "w jakimś miejscu"
- ĉie
- "w każdym miejscu"
- nenie
- "w żadnym miejscu"
Korelatywy z E nie mogą mieć zakończenia J, ale można dodać zakończenie N, aby wskazać kierunek:
- kien
- "do jakiego miejsca, w jakim kierunku"
- tien
- "do tego miejsca, w tym kierunku"
- ien
- "do jakiegoś miejsca, w jakimś kierunku"
- ĉien
- "do każdego miejsca, w każdym kierunku"
- nenien
- "do żadnego miejsca, w żadnym kierunku"
- Kie estas la libro kaj la krajono? - Gdzie jest książka i ołówek?
- Mi montris al la infano, kie kuŝas ĝia pupo. - Pokazałem dziecku, gdzie leży jego lalka.
- Sonorado al li venas, sed de kie — li ne komprenas. - Dzwonienie dochodzi do niego, ale skąd - nie rozumie.
- Mi volis resti tie, kie mi estis. - Chciałem zostać tam, gdzie byłem.
- Se li scius, ke mi estas tie ĉi, li tuj venus al mi. - Jeśli wiedziałby, że jestem tutaj, natychmiast przyszedłby do mnie.
- Ĉu vi loĝas ie? = Ĉu vi loĝas en iu loko? - Czy mieszkasz gdzieś? = Czy mieszkasz w jakimś miejscu?
- Malsaĝulo ĉie sian nomon skribas. - Głupiec wszędzie pisze swoje imie.
- Pli bela reĝidino ol ŝi troviĝis nenie en la mondo. - Piękniejszej królewny niż ona nie było nigdzie na świecie.
- Kien vi iras? — Mi iras en la ĝardenon. - Dokąd idziesz? - Idę do ogrodu.
- Rigardu tien ĉi. - Spójrz tu.
- Mi nenien plu iros hodiaŭ. - Nigdzie więcej dziś nie pójdę.
Słówka typu -AM
- kiam
- "kiedy, w jakim czasie"
- tiam
- "wtedy, w tym czasie"
- iam
- "kiedyś, w jakimś czasie"
- ĉiam
- "zawsze, w każdym czasie"
- neniam
- "nigdy, w żadnym czasie"
Korelatywy z AM nie mogą otrzymać końcówki J i N:
-
Sed kiam tio okazis? - Ale kiedy to się stało?
Jeśli pyta się o dokładny czas, nie używa się kiam, ale formę pytającą do określania kolejności kioma.
- Li skribis al mi, ke li intencas ĝin eldoni, sed li ne skribis ankoraŭ kiam li ĝin eldonos. - Napisał do mnie, że zamierza to opublikować, ale nie napisał jeszcze, kiedy to opublikuje.
- En unu tago, kiam ŝi estis apud tiu fonto, venis al ŝi malriĉa virino. - Pewnego dnia, gdy była przy fontannie, przyszła do niej biedna kobieta.
- Tubeto, en kiun oni metas cigaron, kiam oni ĝin fumas, estas cigaringo. - Tubka, w którą umieszcza się cygaro podczas palenia, to ustnik do cygara.
- De kiam vi loĝas ĉi tie? - Od kiedy tu mieszkasz?
- Li vekiĝis nur tiam, kiam la suno leviĝis. - Obudził się dopiero wtedy, kiedy wzeszło słońce.
- Ŝajnas al mi, ke ĉi tiun vizaĝon mi jam iam vidis. - Wydaje mi się, że tę twarz już kiedyś widziałem.
-
Ŝi estis ja la plej bela knabino, kiun li iam vidis. - Była najpiękniejszą dziewczyną, jaką kiedykolwiek widział.
Iam reprezentuje jakiś czas w przeszłości.
- Oni diras, ke la vero ĉiam venkas. - Mówi się, że prawda zawsze zwycięża.
- Bona koro neniam fariĝas fiera. - Dobre serce nigdy nie staje się pyszne.
-
La maljunulo fermos por ĉiam siajn okulojn. - Stary człowiek zamknie swoje oczy na zawsze.
Wyrażenie por ĉiam pokazuje, że konsekwencje pozostaną na zawsze. Zamknięcie oczu jest tylko chwilowe, ale konsekwencja zamknięcie oczu będzie wieczna.
Słówka typu -AL
- kial
- "z jakiego powodu, dlaczego, po co"
- tial
- "z tego powodu, dlatego, po to"
- ial
- "z jakiegoś powodu, dlaczegoś, po coś"
- ĉial
- "z każdego powodu"
- nenial
- "z żadnego powodu, po nic"
Korelatywy z AL nie mogą otrzymać zakończenia J lub N.
- Kial vi ploras? - Dlaczego płaczesz?
- Mi komprenas, kial vi faris tion. - Rozumiem, dlaczego to zrobiłeś.
-
Hodiaŭ estas bela frosta vetero, tial mi prenos miajn glitilojn kaj iros gliti. - Dziś jest piękna mroźna pogoda, dlatego wezmę moje łyżwy i pójdę pojeździć na łyżwach.
Zauważ różnicę pomiędzy tial i ĉar. Tial reprezentuje powód, ale ĉar wprowadza zdanie podrzędne, które pokazuje powód: Mi prenos miajn glitilojn kaj iros gliti, ĉar hodiaŭ estas bela frosta vetero.
- Mi vin ial ankoraŭ ne konas. - Ja ciebie jakoś jeszcze nie znam.
- Vi demandas, kial mi amas vin. Mi respondas: ĉial! - Pytasz, dlaczego cię kocham. Odpowiadam: z każdego powodu!
Słowo nenial w praktyce używane bardzo rzadko, ale gdy jest używane, zaprzecza całemu zdaniu (jak wszystkie inne słowa z NENI):
- Tian Regularon por nia Ligo mi nenial povus aprobi. = ...mi pro neniuj motivoj povus aprobi. - Nie miałem powodu, aby zatwierdzić takie rozporządzenia dla naszej Ligi. = ...nie mogłem zatwierdzić z braku powodu.
- Vi povus inciti lin kiom ajn. Li nenial kolerus. = ...li pro neniu kaŭzo kolerus. - Możesz go drażnić ilekolwiek. W żaden sposób nie byłby zły. = ...nie zdenerwowałby się z żadnego powodu.
Jeśli chce się wyrazić pozytywne znaczenie, należy użyć sen kaŭzo, senkaŭze, senmotive lub podobnego zwrotu: Ŝi ridis senkaŭze. = Ŝi ja ridis, sed sen motivo..
Słówka typu -EL
- kiel
- "w jaki sposób, w jakim stopniu, jak"
- tiel
- "w taki sposób, w takim stopniu, tak"
- iel
- "w jakiś sposób, w jakimś stopniu, jakoś"
- ĉiel
- "w każdy sposób, wszelako"
- neniel
- "w żaden sposób, nijak"
Słówka z EL są generalnymi korelatywami przysłówkowymi, które są używane, jeśli nie chodzi o czas/okazję (Słówka z AM), miejsce (Słówka z E), przyczynę (Słówka z AL) lub ilość/liczbę (Słówka z OM). Korelatywy z EL obejmują mniej więcej wszystkie inne znaczenia, które może wyrazić słowo przysłówkowe. Chodzi zwłaszcza o stopień i sposób.
Słówka z EL nie mogą miec końcówki J lub N.
- Kiel li aspektas? - Jak on wygląda?
- Kiel vi fartas? - Jak się masz?
- Rakontu al mi per malmulte da vortoj, kiel tio okazis. - Opowiedz mi w kilku słowach, jak to się stało.
- Mi zorgas pri ŝi tiel, kiel mi zorgas pri mi mem. - Troszczę się o nią tak samo jak o siebie.
- Kiel alta estas tiu turo? - Jak wysoka jest ta wieża?
- Kiel longe tio ankoraŭ daŭros? - Jak długo to jeszcze potrwa?
- Tiu ĉi malfreŝa pano estas malmola, kiel ŝtono. - Ten czerstwy chleb jest twardy jak kamień.
- Bojas hundido, ĉar tiel faras la hundo. - Szczeniak szczeka, bo tak robi pies.
- Ne faru tiel, faru tiel ĉi! - Nie rób w ten sposób, zrób tak!
- Ili ambaŭ estis tiel malagrablaj kaj tiel fieraj, ke oni ne povis vivi kun ili. - Oboje byli tak niesympatyczni i tak dumni, że nie można było z nimi żyć.
- Mi estas tiel forta, kiel vi. - Jestem tak silny jak ty.
- Iel ni sukcesos. - Jakoś nam się uda.
- Ili ĉiel helpis al mi. - Pomogli mi pod każdym względem.
- Mi neniel esperis sukceson. - W żaden sposób nie miałem nadziei na sukces.
Słówka typu -OM
- kiom
- "ile, jak dużo"
- tiom
- "tyle, tak dużo"
- iom
- "ileś, nie za dużo ale też nie za mało"
- ĉiom
- "cała ilość"
- neniom
- "nic, żadna ilość"
Korelatywy z OM nie mogą otrzymać końcówki J lub N.
- Kiom vi volas, ĉu du aŭ tri? = Kiel multajn vi volas... - Ile chcesz, dwa czy trzy? = Jak wiele chcesz...
- Ŝi pripensis, kiom kostos al ŝi la nokta restado. - Zastanawiała się, ile będzie ją kosztował nocleg.
- Ho, kiom pli bona estas via amo, ol vino! - Och, ileż lepsza jest twoja miłość niż wino!
-
Kiom mi vidas, vi havas nur unu filon. = Laŭ tio, kion mi vidas, vi havas... - O ile widzę, masz tylko jednego syna. = Z tego co widzę, masz...
Może masz więcej synów, ale nie widzę więcej.
- Sendi 100 ekzemplerojn mi ne povis, ĉar mi nun tiom ne havas. - Nie mogłem wysłać 100 egzemplarzy, bo teraz nie mam tylu ich.
-
Mi havas tiom multe, ke mi ne bezonas ŝpari! - Mam tak dużo, że nie muszę oszczędzać!
Często słówka kiom i tiom są używane w połączeniu z multe (lub multaj). Multe może być opuszczone, ale w pewnym stopniu podkreśla ono znaczenie. Można też użyć kiel multe, tiel multe, ale wtedy nie ma emfazy.
-
Ŝi aĉetis iom da butero. = ...kvanton da butero ne tre grandan sed tamen konsiderindan. - Kupiła trochę masła. = ...ilość masła jest niezbyt duża, ale nadal znaczna.
Teoretycznie iom powinno oznaczać „jakąś nieokreśloną ilość”, ale w praktyce prawie zawsze pokazuje niewielką kwotę. W rzeczywistości jego znaczenie jest jeszcze bardziej szczegółowe, mianowicie: „nie za dużo, ale wystarczająco, żeby mieć znaczenie”. Nie mylić z iom z malmulte: Li faris iom da eraroj. Nie popełnił wielu błędów, ale wystarczyło, aby go ganić. Li faris malmulte da eraroj. Błędów było tak mało, że należy go pochwalić.
- Mi pensas, ke mi ĝin ankoraŭ iom memoras. = ...ne tre multe memoras, sed ankoraŭ ja memoras. - Wydaję mi się, że jeszcze trochę to pamiętam. = ...niewiele pamiętam, ale wciąż pamiętam.
-
Tie supre estingiĝis la ruĝaj koloroj, dum la suno iom post iom malaperis. - Tam na górze czerwone kolory przygasły, gdy słońce stopniowo znikało.
Wyrażenie iom post iom pokazuje, że następują małe, ledwie dostrzegalne zmiany.
-
— Kiom da benzino vi volas? — Mi volas ĉiom, kiom vi havas. = ...Mi volas la tutan kvanton da benzino, kiun vi havas. - — Ile chcesz benzyny? – Chcę wszystko, co masz. = ...Chcę całą ilość benzyny, który masz.
Znaczenie słowa ĉiom w praktyce często staje się bardzo podobne do znaczenia słówka ĉio, które jest używane znacznie częściej.
- Sur la mezo de la strato estas multe da radoj kaj da ĉevalaj hufoj, sed da homoj piedirantaj estas malpli, preskaŭ neniom. - Na środku ulicy jest dużo kół i podków koni, ale spacerowiczów jest mniej, prawie brak.
Korelatywy z OM są używane zarówno przysłówkowo i jako rzeczowniki.
Zwykle do pokazywania stopnia używamy kiel i tiel. Jednak, aby silniej podkreślić wypowiedź, można użyć kiom i tiom: Ĝi estis tiom bela, ke mi svenis. La Esperantistoj tute ne pretendas, ke ilia lingvo prezentas ion tiom perfektan, ke nenio pli alta jam povus ekzisti.
Czy słówka typu ALI- są korelatywami?
Wielokrotnie proponowano dodanie do tabeli przedrostka ALI-, tworząc nowy szereg aliu, alio, alia, alies, alie, aliam, alial, aliel, aliom*. Niektórzy nawet to praktykują, zwłaszcza używając słów aliel i alies.
W oficjalnym Esperanto ALI jest zwykłym rdzeniem, z którego tworzone są słowa ze zwykłymi końcówkami.
- alia = "nie to samo, inaczej"
- alio = "coś innego"
- alie = "w innym razie, w inny sposób"
- alii = "być innym, różnić się" (rzadko używane)
Użycie nowych korelatywów doprowadziłoby do drastycznych zmian w języku. Oto tylko kilka przykładów:
Normalne słowo alie oznacza najczęściej "w innym razie", ale może też oznaczać „w inny sposób”. Korelatyw alie zamiast tego oznaczałby „gdzie indziej”. Dlatego zwykłe zdania, takie jak Ni devas alie agi, całkowicie zmieniłyby swoje znaczenie.
Alia w normalnym esperanto nie jest korelatywem, ale zwykłym przymiotnikiem i oznacza "innego rodzaju" lub "o innej tożsamości". Nowy korelatyw alia oznaczałby tylko "innego rodzaju". Jeśli istniałyby korelatywy z ALI, to nie należałoby już mówić np. la alia ĉambro estas pli granda, ale la aliu ĉambro estas pli granda. Trzeba by też mówić: ili amas unu la aliun zamiast normalnego ili amas unu la alian.
Często wyrazy złożone tworzy się tak: de alia speco → alispeca. Ale użytkownicy korelatywów z ALI powinni zamiast tego powiedzieć: aliuspeca, ponieważ nie można usunąć końcowej części korelatywów. de tiu speco → tiuspeca (ne: tispeca).
Nikt jeszcze nie używał całego szeregu korelatywów z ALI konsekwentnie. Istnieje tylko lekkomyślne i nielogiczne użycie aliel i alies, i czasami aliu. Niektórzy używają częściowo klasycznego esperanto, a częściowo zreformowanego dialektu. Kiedy mówią np. alie lub alia, nie wiadomo, czy rozumieć to według języka podstawowego, czy według nowego dialektu. Na szczęście większość osób używa esperanto regularnie i logicznie, bez tej reformy.
Więc używaj tylko istniejących korelatywów i wyrażaj inne rzeczy za pomocą zwykłych rdzeni zgodnie z zasadami Fundamentalnego esperanto:
Reforma, którą należy unikać | Oficialne esperanto |
---|---|
aliu | alia |
alia | alia, alispeca, alieca |
alies | de alia (persono), aliula |
alie | aliloke |
alien | aliloken |
aliam | alifoje, aliokaze |
alial | alikaŭze |
aliel | alimaniere, alie |
aliom | alikvante |
Uwaga: Formy "ugodowe" były proponowane aliio, aliiu, aliia, aliie, aliiel itd. (wyrazy złożone z rdzenia ALI i korelatywów z I). Takie słowa są wprawdzie prawidłowe, ale niestety są zupełnie nieodpowiednie w praktycznym użyciu. Rozróżnienie pomiędzy aliie a alie, pomiędzy aliia a alia, itd. nie jest łatwe. Nie wystarczy, że słowa są łączone regularnie. Muszą także funkcjonować w praktycznej komunikacji.